مقیاس مثبت نگری ایرانیان: ساخت و استانداردسازی

هدف از پژوهش حاضر ساخت ابزاری روا و معتبر به‌ منظور سنجش مثبت ­نگری برای جمعیت دانشجویان ایرانی بود. پژوهش حاضر شامل دو مرحلۀ ساخت، متشکل از دو فاز تهیۀ نسخۀ پیش ‌مقدماتی و نسخۀ مقدماتی و مرحلۀ استانداردسازی مشتمل بر دو فاز بررسی ویژگی ‌های روان‌ سنجی و تهیۀ جدول‌های هنجاری بود. برای این منظور در مرحلۀ ساخت 105 آیتم نگارش شده و در انتهای این مرحله، مقیاس مقدماتی با 60 آیتم تهیه شد. در مرحلۀ استانداردسازی نسخۀ نهایی بر اساس داده‌ های گروه نمونه ‌ای شامل 850 نفر از دانشجویان دانشگاه ‌های تهران و با 35 آیتم تهیه شد. در ضمن از مقیاس تجدیدنظر شدۀ دلبستگی بزرگسالان، مقیاس ملی سلامت روان دانشجویان و فرم کوتاه سیاهۀ شخصیت پنج ‌عاملی نئو به ‌عنوان ابزار بررسی روایی مقیاس ساخته ‌شده استفاده شد. در ادامه نیز جدول ‌های هنجاری استخراج شد. نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی گروه بیانگر وجود چهار عامل و تحلیل عاملی تأییدی نیز حاکی از برازش مناسب ‌تر ساختاری با چهار عامل اصلاح‌ شده است. بررسی اعتبار آیتم ‌ها، زیرمقیاس‌ ها و کل مقیاس مدل نهایی نشان داد که دامنۀ ضرایب همگونی درونی زیرمقیاس ‌ها بین 58/0 و 77/0 است. ضرایب همبستگی نمرۀ آیتم ‌ها با نمرۀ کل زیرمقیاس مربوطه بین 28/0 و 68/0 است. همچنین بررسی روایی ملاکی مقیاس بیانگر وجود روابط همسو و ناهمسوی ابزار بر اساس الگوهای پیش ‌بینی ‌شده در پیشینه است. مقیاس مثبت ‌نگری از ویژگی ‌های روان‌ سنجی مناسب برخوردار است و می‌توان از آن به‌ عنوان ابزاری مناسب در مجموعه ‌های مشاوره ‌ای و پژوهشی استفاده کرد.